خلاصه این گفتگو در شماره ۴۵۰ روزنامه فرصت امروز به شکل گزارش زیر منتشر شده است.
صنعت تبلیغات داخلی ما با آسیب‌های زیادی روبروست و با نیم‌نگاهی به محتوای صحبت‌ها و نوشته‌های فعالان بازار تبلیغات، می‌شود چنین نتیجه گرفت که حال و احوال این صنعت، چندان هم که انتظار می‌رود خوش نیست. به منظور تغییر این وضعیت، نخستین قدم برای رسیدن به هر راه‌حلی، شناسایی این آسیب‌هااست و بر اساس آن می‌توان تصمیم‌های بهتری گرفت و اقدامات متناسب را طراحی و اجرا کرد. در این میان، شیوه تفکیک عوامل و موضوعاتی که باعث ایجاد آسیب به این صنعت می‌شوند، از نکات مهمی است که می‌تواند درک پیچیدگی‌های موضوع را ساده‌تر کند. فرصت امروز در گفتگو با شهرام احمدی، مدرس و کارشناس ارشد تبلیغات، در تلاش است که بخش‌هایی از مسائل صنعت تبلیغات و مشکلات کسب و کارهای این حوزه را مورد تحلیل و کنکاش قرار دهد. او در این گفتگو با نگاهی آسیب‌شناسانه به مبحث قوانین و عوامل نهادی در ساختار صنعت تبلیغات پرداخته است که جزئیات آن را در ادامه می‌خوانید.
ضرورت نگاهی نظام‌مند به آسیب‌های صنعت تبلیغات
شهرام احمدی درباره‌ی انواع آسیب‌هایی که تبلیغات در ایران با آن روبروست می‌گوید: اگر بخواهیم نگاهی آسیب‌شناسانه به صنعت تبلیغات کشور داشته باشیم باید بتوانیم از زوایای گوناگون به اجزاء این صنعت و ارتباط میان اجزاء آن نگاه کنیم و این کار، در قالب یک گفتگو قابل انجام نیست و روش و ابزار خودش را می‌خواهد. مثلا مدل‌هایی که در هر صنعت برای ارزیابی و رتبه‌بندی کشورها در مقیاس جهانی استفاده می‌شود به نوعی این جامع‌نگری را فراهم می‌کنند. در این مدل‌ها قبل از چیز، عوامل از هم تفکیک می‌شود و برای بررسی نقاط قوت و ضعف‌های صنعت در هر بخش، شاخص‌هایی را تعریف می‌کنند. به همین شکل، ورودی‌ها و خروجی‌های صنعت تبلیغات، را می‌توان تحت تأثیر انواع مداخله‌ها و تعامل بخش‌های مختلفی در نظر گرفت، از جمله عملکردها و ضوابط نهادهای مرتبط، عوامل محیط کسب و کار، وضعیت آموزش، نیروی انسانی، زیرساخت‌ها، حجم سرمایه‌گذاری‌ها، ساختار رقابت و غیره. بنابراین برای اینکه این نوع گفتگوها نتیجه‌ای داشته باشد، لازم است که تلاش کنیم بحث به شکل نظام‌مند مطرح شود و شاید بهتر باشد که در این گفتگو فقط روی یک بخش مهم از بازیگران این صنعت، مثلا نهادها و ساختارهای قانونی تمرکز کنیم و از منظر کسب و کار، بعضی آسیب‌هایی که در حوزه آنها شکل می‌گیرد را مورد اشاره قرار بدهیم. ادامه‌ی خواندن
حوزه‌ی فناوری ارتباطات جزو پرسودترین کسب وکارهای دنیا محسوب می‌شود و همگرایی فناوری‌ها در کنار تغییرات زندگی امروزی به سرعت رشد این بازار کمک کرده است. در کشور ما، چهار تا شش اپراتور تلفن همراه مشغول به فعالیت هستند که از میان آنها؛ سه اپراتور نقش پررنگ‌تری را در این بازار ایفا می‌کنند. این سه اپراتور جمعیت گسترده‌ای را از نظر جغرافیایی و جمعیتی در کشور پوشش داده‌اند و بخش اصلی رقابت بین آنهاست. البته این رقابت در همه بخش‌ها به یک شکل نیست و در برخی موارد فشرده و متمرکزتر و در بخش‌هایی هم رقابت میان آنها کم‌رنگ‌تر می‌شوند. سه اپراتور اصلی فعال در کشور، از شیوه‌های متفاوتی برای تبلیغات استفاده می‌کنند.
یکی از دلایلی که باعث روی آوردن صاحبان انواع کسب و کارها به برنامه‌ریزی برای تبلیغات می‌شود، فشار رقابت است. در حال حاضر یک رقابت و کشمکش جدی بین شبکه‌های صداوسیما و شبکه‌های ماهواره‌ای وجود دارد. همین رقابت در سطحی پایین‌تر، کمابیش در میان شبکه‌های صداوسیما و برنامه‌های گوناگون آنها ایجاد شده است. یک تلقی قدیمی از مفهوم رسانه وجود دارد که آنرا منحصراً ابزاری برای برندینگ می‌داند، در حالی که فضای رسانه‌ای پررقابت امروز ایجاب می‌کند که خود رسانه هم از پیش، ویژگی‌های یک برند معتبر رسانه‌ای را کسب کرده باشد. به هر حال خود رسانه هم بی‌نیاز از تبلیغ نیست و حتی یک برنامه تلویزیونی هم برای رقابت در عرصه جذب و حفظ مخاطب، باید استراتژی، هدف و برنامه‌ریزی داشته باشد تا بتواند در یک افق بلند مدت، بینندگان خود را به مخاطبان وفادار تبدیل کند. ساختار رقابت در بازار رسانه به خصوص در کشور ما ویژگی‌های خاصی دارد، از جمله اینکه بر خلاف خیلی از بازارهای خدماتی دیگر، برای مخاطب در لحظه “مصرف” رسانه، هزینه تغییر محسوسی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، در این بازار رقابت، شما همواره امکان آنرا دارید که به راحت‌ترین شکل ممکن یک کانال تلویزیون را عوض کنید، یا اصلا آنرا خاموش‌کنید و سراغ رسانههای دیگر مثل کتاب، اینترنت یا مجلات بروید. در چنین شرایطی، شبکه‌های تلویزیونی با پخش مجموعه‌های دنباله‌دار و برنامه‌های روتین، از داستان و جاذبه روایت‌گری برای حفظ مخاطب استفاده می‌کنند و افزایش «هزینه تغییر» برای مصرف‌کننده جنبه درونی و روانشناختی پیدا می‌کند. در مورد برنامه رایو هفت، فارغ از شیوه‌ی اجرای تبلیغات آن، به نظرم جای خوشحالی است که دست‌اندرکاران این برنامه با شناخت روندهای تغییر و واقعیت‌های بازار رسانه، نیم‌نگاهی هم به برندینگ این برنامه داشته‌اند و به سمت تجربه‌های نو حرکت می‌کنند. 
به طور کلی نشر کتاب یک فعالیت فرهنگی-اقتصادی است که در کشور ما هر دو وجه آن با معضلات متعددی مواجه است. اکثر کتاب‌ها، به خصوص کتاب‌های تخصصی در بخش غیردولتی با تیراژهایی در حد هزار نسخه و پانصد نسخه منتشر می‌شوند و ناشران برای ارتباط با مخاطبان، سراغ روش‌های کم‌هزینه‌تر و دقیق‌تری می‌روند، بنابراین تبلیغات محیطی و تعرفه‌های آن جز در موارد خاص، تناسبی با درآمدها و حجم فروش کتاب برقرار نمی‌کند. البته مورد اخیر، اتفاق تازه‌ای نیست و سال‌ها پیش همین ناشر، کتاب “تبلیغات خلاق” را هم به شکل گسترده‌ای در فضاهای شهری معرفی کرده بود. به هر حال این انتشارات زیرمجموعه‌ای از یک شرکت تبلیغاتی و رسانه‌ای است و گاهی چنین فرصتی را پیدا می‌کند که از ابزارهای تبلیغات محیطی برای معرفی کتاب‌های خودش استفاده کند. اما این رویه در بازار نشر معمول نیست و در مجموع، ورود تبلیغات کتاب به عرصه رسانههای عمومی و فضاهای شهری مستلزم ایجاد ساختارهای حمایتی است. 
همین اول من عرض کنم که کلیت این حرکت‌ها و همکاری‌ای که بین سازمان‌های مسئول برای جلب مشارکت مردم انجام می‌شود را گامی رو به جلو و مثبت می‌دانم اگر هم به مواردی اشاره کنم برای تقویت کار و ارتقای اثربخشی آنها است. وقتی ما از واژه کمپین استفاده می‌کنیم یعنی یک برنامه که لااقل هفت رکن مشخص دارد و از همه مهم‌تر مساله یا مشکلی که باید حل شود تعریف شده، یک هدف و مخاطب مشخص دارد و پیام و شیوه‌ی ارتباط با مخاطبش و روش معلوم است. در این مورد باید مشخص شود که: